چهارشنبه ۲۰ فروردين
غزل شماره یک شعری از علی پوردرویش
از دفتر غزلیات نوع شعر غزل
ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۷ ۲۲:۰۴ شماره ثبت ۷۱۳۹۴
بازدید : ۵۳۲ | نظرات : ۹
|
آخرین اشعار ناب علی پوردرویش
|
چه گران آمد و اما چه به ارزانی رفت دل آزادۀ من بعد تو زندانی رفت
دل بیمار مرا بیم ز بیماری نیست بیم از این است که زلف تو چو درمانی رفت
غم ازین نیست وداعی به دل ریشم کرد غم ازین است که پنهان شد و پنهانی رفت
مهر کذب تو دل سادۀ من گمره کرد خون دل از بر چشمم چه به آسانی رفت
خاطرات تو به دندان بگرفتم گازی که پس از هجر تو هر ثانیه دندانی رفت
سال ها درد به دوش از پی تو غلطیدم یک نفر گفت نباید که تو غلطانی رفت
گفتمش بهر چه گویی که نباید رفت گفت پیداست کنون چونکه تو می دانی رفت
|
|
نقدها و نظرات
|
این آرایه حسن تعلیل ادبی است. یعنی دندان های من که افتاد به دلیل فکر کردن به خاطرات توست و منظور از گاز گرفتن خاطرات فکر کردن به آنهاست. اگر مقداری درباره این آرایه ها مطالعه کنید می فهمید که این بیت کاملا صحیح است. و در آخر بگویم که اگر بخواهید وزن هم حساب کنید ، این بیت با دگر بیت ها برابر است. من هم از این جسارت عذر خواهی می کنم. | |
|
درود برشما چشم حتما مطالعه می کنم ... اما منظور وزن و یا سبک نبود بزرگوار ...چون دیدم گزینه ی نقد را فعال کرده اید این چند خط را تقدیم کردم ...به هر حال تشکر | |
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
سلام
خوش آمدید به جمع ما