شاپرک

شاپرک گوشه ای باغ مُرد و رفت
من چه غمگین بودم...
و شاید مجرم....
شاید آن شادی من بود که رفت
شاپرک مرد به جرم تنهایی..
نکند محتاج لبخندی بود
نکند با گل سوسن قهر بود..
شاپرک شعر مرا از بر کن..
آدمی یعنی بنی ادم اعضای دگر
آدمی یعنی عشق..
تو اگر  پنداری که انسان هستی
نکند تسلیم مرگ شوی..
تو اگر انسانی....
تو اگر بالایی...
تو بگو
تو بخوان
که برای اهدای عضو که نه
برای اهدای عشق آمدم...
نگذار شاپرک ها بمیرند اینجا...
همه اینجا باید مست شادی باشند...
همه اینجا عاشق
همه اینجا خوبد...
و تو باور کن که بهشت همین نزدیکست...