طالع

چون ماه شبی به طالِعَم بنشستی
روزی همَ از آسِمان بختم جستی

تا بندِ نظر به سوی من کردی باز
بیچاره دلم به تیر مژگان بستی

ایّام به شوق دیدنت شب کردیم
ایّام ز سر گذشت و جانم خَستی

تقدیر چنین رقم زد آن شیرین کار
کز ما نرسد به گَرد راهش دستی

مِی نوش که بختِ خوش مگر آن یابی
کز جور و جفای ماهرویان رَستی

از خوان قَدَر نَواله قسمت اُفتاد
تا خون خورم از پیاله یِ دِلمَستی

باشد که شبی دستِ دعا بردارند
تا کس چو من اینگونه نبیند هستی