در مقام استاد محمد رضا شجریان
خسـروِ آوازِ ایـران ، نغمـه هایت جاودان
ربّنایت ارمغان می آورد آرام جان
سـرو مـوسیقی مایی ، بلبـلِ باغِ هنـــر
ریشه هایت در زمین و سر به سقفِ آسمان
سربلند از تو همایون ، شورِ تو شور آفریــن
بـوسه بـر دستانِ تو باید زدن نام آوران
یادِ ایامِ تو خون کرده دلِ مجنونِ ما
شکـوه هـــا بیـــداد تــو دارد زبیــدادِ زمـــان
ساز استادان به آوازِ خوشت رونــق گــرفت
ســـازِ لطفـــی و جهـــانگیرِ ملــک ، مشکـــاتیــان
دل شده رسوای گلبانگِ تو ، من رسوای دل
مست صهبــای سبویت ، گــوشه های دیلمان
حاصلِ عمر قمر* باشی و فرزندِ بَنان
در زمین خوانــی و مـی آیــد صـدا از آسمــان !!
سرِّ عشقِ حافظ و راز دلِ سعدی بگو
از دمِ گـــرمِ تــو شد گلهــای تــازه جاودان
قاصدک آورد بر ما مژده ی پیوند مهر
بوی باران می نوازد شاخه های ارغوان
از طریق عشق رفتی همنوا با بم شدی
همرهِ رندان مست و هم نوا با عاشقان
یادِ عارف میکنی گاهی ، گهی یادِ پدر
ای که با جام تهی خلوت گزیده در خزان
بی خبر تیرِ قضا بر بال آوازت نشست
بغض سنگینی گرفته راه گریه ، بی امان
گرگِ بیماری چه بد آهوی آوازت درید
رهزنِ گیتی چرا بردی ز تو تاب و توان
گرچه خاموشی ولی در چشم تو آوازها
قله ی موسیقی ایرانِ ما، با ما بمان
« مهدی » امّا وصل تو ، می پروراند در خیال
نام تو در بوستانِ شعر او سرو چمان
توضیح : کلماتی که زیرشان خط کشیده شده نام کاستهای استاد میباشد
* قمر الملوک وزیری
بسيار زيبا و شورانگيز بود
قوافي؟