آن مرد میرود ...

آن مرد میرود به نگاهش نگاه دوست

آن مرد میدرد ، صف شب با سپاه دوست

آن مرد آب داد وکمی نان  به خواب داد

ای داد ، داد داد و ندایش پناه دوست

آن مرد مردیش نه به زیر است و زور و زر

دستور میدهد که بتابد به ماه دوست

آن مرد ذوالعطاست ، عطا بخشیش بقاست

در شهر می برد همه از او گواه دوست

آن مرد میزند به صف کرده های ریش

بی خویش می زند همه در دم تباه دوست

آن مرد میرود ، به لبش قند حکمت است

او درد های خود به که گوید به چاه دوست

آن مرد در یقین به حقیقت  ، چو آبروست

بر هر گدای همچو منی بی کلاه دوست

آن مرد مقتداست علی بن مرتضاست

مولا ، رحیق ده به منِ سر به راه دوست