ھنگامه یِ مستی و یکی جامِ دگر ..
واندر خم دلدار دوصد دامِ دگر..
شیدایی و بدمستی و دیوانه گری،
زان خالِ لب و زلفِ سیه فام دگر..
در محفلِ عیّار یکی نعره کنان،
فریاد نه از ما و از آن کامِ دگر..
خَمّار و گشودیم چو در میکده ھا،
بدنامیِ ما فتنه یِ بدنامِ دگر..
ھرشب چو روم بر درِ آن دیرخراب،
چون روز مرا روشن و ھم شام دگر..
در بارگه یار اَلِف ، دال گذشت،
کاو صحبت و ھم حجتِ اتمام دگر..
گفتار شنیدیم و شنیدار ندید،
نادیده گذشتیم و نظرخامِ دگر..
مھمان نجوییم و به او مھمانیم ،
در لحظه و بر لحظه و ایام دگر..
آوایِ ترا نغمه به ھر مُلک سرود،
گلبانگِ سروش تو به ھر بام دگر..
زآغاز و ازل قرعه ی ما حیلتِ قدر،
ھم ساغر و ھم ساقی و فرجام دگر..
ای طفلِ سراپرده مکن پرده دری ،
کاین کودک دوران ،شد ابھام دگر..
در میکده و دیر دمی چھره گشا،
رخساره یِ تو لحظه یِ الھامِ دگر..
ھرگز نشود "دل شده ای" در احرام،
انجام دگر بود و سرانجام دگر..
آن به که شود کعبه ی دل محرم راز،
اسرار نھان کرده و آلام دگر..
از دامِ تو آن طعمه و ھم دانه ربود،
ھم طعمه و ھم دانه ، چو اِطعام دگر..
گفتم چه کند بر درِ تو " ابراھیم، "؟
آرامِ دل و آن که دلارام دگر..
گفتا به اشارت که ترا پخته کنم،
آتشکده بنمودم و حمّام دگر..
این باطن و معنا توبگیر و بگذار،
ھر ظاھر و ھر صورت و رَسّام دگر..
لیلایِ توام ، یکی تو گامی بردار،
آیم قدمی به صد، اَقدام دگر..
ای بنده یِ طاغی،ھم اکنون بازا،
اینک تو بیا..،نه دیرو.ھنگامِ دگر.......................................................