تقدیم به خانم عرب زاده

دلم ازعشق شعرتوچوغنچه گردیده تودر تو

بیاای ماه عرب زاده این عقده بگشائی

بیا این قایق نجابت را باموج نگاه خود

ببر تا آخر دنیا با این شعر تنهائی

تماشاکن شعر ناب را با ناز نگاه خود

بگواین شعر تنهائی با صبرو شکیبائی

به دنبال شعرتومیگردم به کوهوصحراها  

به که گویم زکه جویم این نامونشانه ها

زبس منتظر ماندم دو چشمم گشته نا بینا

زتوخواهم که شعرناب گوئی بگیرم ازتو بینائی

غروب عمر من دیگر به شعر تو پا نمی گیرد

بیا ای شاعر شعرناب نکن امروزو فردائی