ماه آبان

نام شعر : آبان

اگر چه عاشق پاییز و بوی بارانم
چه فایده تو نباشی به قاب چشمانم

در این هوای سراسر لطافت و احساس
گرفته خاطره هایت چنان گریبانم

اگر چه بی تو صفایی ندارد این دنیا
ولی من عاشق باران شهر تهرانم

اگر که شکوه برم من به دادگاه فصول
ز ماه ها همه ؛ شاکی ز ماه آبانم

میان خاطره هایت محاصره گشتم
مثال بره ی تنها ؛ میان گرگانم

عزیز مصر غلامت شود عزیز جهان
تو یوسفی و منم پیر دیر کنعانم

کجا دل تو شکستم؟ کجا تو رنجیدی؟
که این چنین شده دوری از تو تاوانم

خدا کند که ز بالا کسی فرو نشود
نکن تو خار دلم را ؛ من از بزرگانم

کلافه ام که گلاویز شعر و قافیه ام
گمان کنم که رسیدم به بیت پایانم

نصما
۲۳ آبان ۱۴۰۳