تقدیر چنین بود

تقدیر چنین بود

میان همه ِ بادهای سرد

که حجم روحم را صیقل می دهند

اتفاق عجیبی هستی

که خاطراتم را

ورق می زند به آسانی

هنوز هم

خورشید چشم تو

در مشرق خیالم ، پایان می دهد

تبعید فریادم را در حنجره

می ترسم

واژگان لال ، زبان باز کنند

که از قافله ِ رهگذرانی

ومن

بیهوده تقسیم کردم

خواب بودن هایم  را

 در نبودن های تو