رها

دخترم... 

خدایا شکر که دختر به من دادی
گلی بهتر از صد پسر به من دادی
چشمه ها از خنده اش جاری است
نگاهش بارون فصل بهاری است
نگو دختر؛  بگو مرهم؛ بگو مادر
تعارف نیست این را گفته پیمبر
دلش نازک شبیه برگ نیلوفر
چشاش از چشمه ها پاک تر
الهی من بنازم طرّه ی مویش
زنم یک بوسه بر گلبوته ی رویش
بنوشم شراب بابایی بابایش
بگیرم در بغل آن قد رعنایش
رها باشه و جانش پر از شادی
بگیرد در بغل عشق و آزادی.

سعید فلاحی