یِه روز پائیزی، رَتِم وِ مرغزار
گلی تنیا دِیْم، دِ مِیْن چمنزار
دَسیا شَل وْلنگ، هردو اِشکِسَه
پایا چَفت وْ چِیْل و جوْمَه دِرِسَه
شاخَش حُشک و هَل و بَرگیا ریْزِسَه
گلبرگیاش همه، وِروْ ریْزِسَه
فروغ نِهاشتِن، چَشیا خمارِش
مِری آفتی، بی یْیْ دچارِش
رنگِ رخسارِش، مِری پِلاس بی
جِوْوْنیش تموم و کارِش خِلاس بی
وِش گوْتِم: ای گل، سی چیْ چنینی؟
فِکرکِردم دِرِگِ، دورِ پرچینی
دِ او شادابیت، دَ خَوَریْ نِیْ
سی چی بیتَه وِ حُشْک وْ هَل و سِیْ؟
زیبایی رُخِت، چی وِش اوْمایَه؟
نَکَه بُلبُلت، دُردی نِیایَه؟
روزگار مِریْ، خُوُ وات تا نَکِرد
شطرنج وا کیْ زِیْ، چِنی ماتِت کِرد؟
گُت: ای بِرارِه، احوالِم نپُرس
دِ زور بی کسی، بَن دِلِم بُرِس
وقتی طراوت و جوْوْنی داشتِم
هزار رفیقِ، بی خودی داشتِم
چَشِ هر کسی، میْفتا وِ چَشِم
زنجیرغلامیشِ، مِی دَه وِ دَسِم
هر کسی مِیْ ما، وِ ریی وِ ریْیِم
دَس و پا بسته، مِه ایی اسیرِم
اِیسِه پیر بی مَه، دَ رمق نارِم
بی مَه خَنَه زار، دَ رونق نارِم
پیری چی طوقی، مَنَه دِ مِلِم
دوسیا بی وفا و دُشمنیا وِلِم
نه دوسِیْ دارِم، سر وِم بَزِنَه
نه دشمنی که، سَرِم بَزِنَه
ترجمه فارسی
یک روزِ پائیزی، رفتم به مرغزار
گلی تنها دیدم، تویِ چمنزار
دستهاش شل وآویزان، هردو شکسته
پاهاش کج و کوله و پیراهنش پاره
شاخه اش خشک و کج و برگهاش ریخته شده
تمام گلبرگهاش روی زمین پخش شده
مثل اینکه به آفتی دچار شده بود
رنگ رخسارش مانند سیاه و خشن(کنایه ازرنج کشیده) بود
جوانی اش تمام و عمرش رو به پایان بود
بهش گفتم: ای گل، چرا این چنینی؟
فکر کردم خار دور پرچین هستی! (حصار دور باغ و...)
ازآن شادابی ات، دیگه خبری نیست
چرا خشک و کج و سیاه شده ایی؟
چه بر سرِزیبایی صورتت آمده؟
نکنه! بلبلت مشگلی ایجاد کرده است؟
مثل اینکه روزگار باهات خوب تا نکرد؟
با چه کسی شطرنج بازی کردی، که این چنین ماتت کرد؟
گفت: ای برادر، احوالمو نپرس!
از شدت بی کسی، بند دلم پاره شده است
موقعی که طراوت و جوانی داشتم
هزار رفیق بی خودی داشتم (هزارهم عدد هزار و هم بلبل)
چشمِ هر کسی توی چشمام می افتاد
زنجیر غلامی اش را داو طلبانه به دستم می داد
هر کس از روبرویم می آمد
دست و پا بسته (عاشقانه) اسیرم میشد
حالا پیر شدم، دیگه رمق ندارم
اسباب خنده و مسخره شده ام، دیگه رونق ندارم
پیری مثلِ طوقی در گردنم مانده است
دوستانم بی وفا و دشمنانم بی غیرت هستند
نه دوستی دارم که سری بهم بزند
نه دشمنی که سرم را بزند
بیت آخر جناس تام و دلچسب بی