چشم به راه

درودها بر شما خانم حدیث ابراهیمی
چون خواستی شعرتون نقد شود، جهت آشنایی شما و دیگران مطالبی عرض می کنم .
اگر بخواهی نیمایی شعر بگویی، باید کاملاً به عروض و قافیه مسلّط باشی، زیرا نیما اول سنتی کار می کرد، و بعد که به سبک جدید روی آورد، مصراعها را به خاطر ایجاز به اختیار شاعر کم یا زیاد کرد،و قافیه هم در پایان مطلب.
همان طور که عرض کردم ، اول سعی کنید قافیه و عروض بیاموزید و همچنین مانوس بودن با شعر شاعران نیمایی،
اما این شعری که گفتی زیاده،و دربعضی جاها وزن عروضی داره ولی در بعضی جاها نداره، و همچنین زیاده با یک چهارم این کلمات هم میشه شعر خوبی گفت ،
می شه جملات تکراری را حذف کرد ،از کلمات کهن مانند (بدوخت،بسوخت،فسرده،رخ،...)دوری جست و معادل امروزی آنهارا بکار برد.و با استفاده از عناصر شعر و زینت دادن شعر با آرایه های ادبی شعر خوبی بگویی و همچنین اضافه گویی و تکرار به سلامت شعر آسیب می زند،(بیا،بگو و..) اما همین که جرئت کرده ای دست به قلم شوی خوبه و حتماً موفق می شی.
براتون آرزوی موفقیت می کنم