خر را بات مغان

ما گدائم و خرابات مغان خانه ماست

مرغ آزاده عشقیم جهان لانه ماست

خم می خانه به میخانه پی دل میگردیم

این همه از اثر ساقی دردانه ماست

از ازل تا به ابد زقص کنان خنده زنیم

شاه و درویشو گدا شاهد می خواری ماست

ما چه بودیم چه هستیم در این خانه عشق

مزبان حق و صفا باده پیمانه ماست

عاشقان شکوه زدل بر دل معشوق کنند

ما که هستیم که دل خانه جانانه ماست

هر که با عشق تو جان باخت به درویشی درد

بی زرو زورو ریا جای او  در دل ویرانه  ماست