صحن سرد

 

من بغضایم را، در هامون پنهان کَرده ام
آنگاه که اسبهای بالدار مصادره میشوند
آهنگهایم را جز  باران ، گواهی نیست
برای آمدن باران دعا خواهم کرد
 در ستاک سبز رود، در صحن سرد صومعه ها
پیک خسته ی ابرها را پنهان میکنم
منجیان بی آواز در خوابند
و من
ایستاده ام، 
 چون ستیغ در آتش
که راهزن عطرهای بدوی در انتظار ستاره ی مشعشع دوریست

من رگه های وحشی شعر و شراب را
عشق را
زیستن را، در هامون پنهان کَرده ام
چنانکه چشمانم تماشاخانه ی سیاهیست، از عدم
و آسمانها
 در مواجی گرم هر شبم، تَرانه میخواند.