سرد

سلام

و

در دسته بندی هنرمندان ، گروهی که با عنوان هنرمندان متعهد ( دارای تعهد در برابر مردم و جامعه ) شناخته می شوند می تواند گستره ای بزرگ را شامل شود و بسیاری از نام های برجسته در آن جای بگیرد که بررسی این امر با بازنگری در آثار هنری ایشان می‌توان انجام شدنی ست پس شعر هم به عنوان یکی از هنرهای دیرین از این قاعده جدا نیست و از دیرباز تا همین امروز شاعران بسیاری در شمول این قاعده قرار می گیرند اما آن چه که در این میان قابل توجه و مهم است نحوه ی پرداختن به این اصل و وارد کردن این تعهد در اثر هنری است ، اهمیت این وارد و ترکیب کردن جایی مشخص می شود که مرز میان شعر و شعار است و خطر درافتادن در گردابی هایل همیشه وجود داشته است چرا که می توان میزان بالای حساسیت را با تشبیه به لبه ی تیز تیغ نشان داد که راه رفتن در روی آن کاری صعب است و حتی با داشتن تجربیات فراوان باز هم امکان لغزیدن و فرو رفتن در ورطه ی شعار وجود دارد.
اما گذشتن از این گردنه ی صعب به میزان آزمون و خطای مستقیم شاعر و اکتساب تجربه ی او از لابلای آثار دیگر شاعران بستگی دارد و بی تردید بدون دستیابی به این اصول عبور از شعار تقریبا غیرممکن است چرا که حرف زدن از تعهد و مسئولیتی که بر گردن شاعر احساس می شود فی نفسه دارای پتانسیل تبدیل شدن به شعار است .
با توجه به آن چه عنوان شد اگر به شعر حاضر بنگریم به یقین خواهیم رسید که شاعر به زیبایی و ماندگاری از شعار گذشته است و به مرحله شعر رسیده است ولی شاعر کاری دشوارتر از آن چه به صورت کلی در خصوص تعهد گفتیم داشته است چرا که ‍ علاوه‌ بر همه ی موارد بالا این شعر از موضوع تاریخی خاصی که دارای زمان و مکان معینی است حرف می زند و این امر کار را سخت تر می کند ولی شاعر آن چنان با ظرافت و استحکام از این مراحل گذشته است که هرگز نمی شود شعر او را اسیر شده در حصر موضوعی خاص تلقی کرد بلکه می توان آن را شعری جهان شمول و فارغ از زمان و مکان دانست .
علاوه بر آن که نوشته آمد ، یکی از ویژگی های این شعر که در توفیق شاعر نقشی به سزا داشته است عدم استفاده از مصادیق جزیی تر است بدان معنا که او شعر خود را با به کار بردن اسامی خاص یا روایت اتفاقی خاص گرفتار نمی‌کند در حالی که به این اتفاق در بیت مادر و کودک اشاره دقیقی می کند و یا مصادیق جزیی تر را با به کار بردن تلمیحات و اساطیر و مدد گرفتن از استعاره بازگویی می کند .
از دیگر ویژگی های این شعر می‌توان به هماهنگی وزن شعر با موضوع و محتوای آن اشاره کرد بدین طریق که برای بازگفتن چنین اتفاقات تلخی وزنی را برگزیده است که هم طولانی و هم دارای ریتم سنگینی برای روایت ماجرا است و از سویی دیگر استفاده از واژه های همه گیر و معمولی برای آفریدن تصاویر است و در این میان حتی از کنایاتی همچون جیک و پوک که به ظاهر شاعرانه نمی رسند استفاده می کند و هیبتی شاعرانه به آن می بخشد تا هر چه بیشتر به میزان عنایت و اقبال خواننده به شعر بیفزاید و لذت کشف و شهودی خاص را به او بچشاند.
بازشمردن زیبایی های شعر و هنرنمایی های شاعر در این شعر مجالی گسترده تر لازم دارد تا بتوان حق مطلب را ادا کرد اما به هر روی با کلاف در هم کلمات ، در صف خریداران یوسف دلربای این شاعرانگی ایستادن نیز خود سربلندی و عزت بی شماری را سبب خواهد شد .