شیشه ی عمــرت

سلام بانوی بزرگوار
بسیار بسیار زیباست هم لفظ هم معنا سلیس وروان وناب ولی از انجا که اجازه نقد دارم در کمال ادب واحترام بعرض میرسانم ترکیب (شیشه ی عمر) هرچند زیباست ولی کلمه ی شیشه اشکال کوچکی در وزن این شعر ناب ایجاد کرده است
موفق باشید واقعا ناب است

درود بانو،
غزلی دلنشین رو سرودید. بسیار لذت بردم.
حال دلم از جنس آن حالی که می دانی ست
با اجازه نظرات زیر رو تقدیم می کنم:
- زبان و مفهوم شعر، امروزیه و زیباست.
- بیت اول، شروع خوبی در راستای مفهوم شعر هست. شاید "هر کس" اشاره به همه کسانی داره که دستی بر رواج این افیون دارند و به خوبی سروده شده.
- به جز واژه ی شیشه که از وزن خارج شده، "که" هم در بیت ماقبل آخر روان نیست و وزن رو مخدوش کرده.
- بیت سوم هم در راستای ابیات قبلی خوش نشسته. فقط واژه ی "بی وقفه" شاید صفت خوبی برای "نکبت" نباشد و به نظر میرسه به اجبار وزن به کار گرفته شده و صفت های بهتر در نظر گرفته نشده اند.
- در بیت پنجم، آمدن مادر، کمی شعر رو از حالت عمومی به شخصی تبدیل کرده. انگار حکایت از آمدنِ مادرِ همسر داره. از نظر من بهتر بود به جای آمدن مادر و پرسیدنِ او، آمدنِ شخص خاصی بیان نمیشد و مثلا گفته میشد هر کسی آمد و پرسید گفتم که در خواب زمستانیست.
- در هم قافیه بودنِ "جا نیست" با بقیه قوافی تردید دارم. شاید اگر بقیه قافیه ها، چسبان نوشته میشدند، مرتفع میشد. مثلا، "بانیست".
- مقطع غزل هم بسیار قوی و تمام کننده هست.
عالی بود، دست مریزاد.
مانا بمانید.