مشکل شد

درود بانو ناصری نازنینم!

عیدتان مبارک!
طاعاتتون مقبول حق!

غزلی دلنشین و سرشار از احساس سرودید.

به جهت وقت کمی که دارم، نکاتی را به اختصار می‌نویسم و نقد و نظر بیشتر را به دیگر دوستان وامی‌گذارم.


_ وزن به خوبی رعایت شده و روان است‌:
فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فع‌لن

_ غزلتان همراه است با تصویرسازی ناب و آرایه‌های زیبای ادبی.

_مصراع دوم بیت اول:
بار غم: اضافه‌ی تشبیهی (تشبیه بلیغ)

_مصراع اول بیت دوم به نظرم اگر به جای (منزل بود)، (منزل داشت)، بنویسید، مفهوم جمله بهتر دریافت میشه.
خاطرت... منزل داشت: استعاره‌ی مکنیه (تشخیص)
کنج دل: استعاره‌ی مکنیه

_بیت سوم:
حوض دل:
اضافه‌ی تشبیهی (تشبیه بلیغ)
در ترکیب (شور خاطره) نکته‌ی خیلی ظریفی هست. ایهام تناسب می‌بینم با واژه‌ی (حوض) زیرا حوض دارای آب است و آب ممکن است شور باشد. البته شما منظورتان شور و شوق است؛ لذا ایهام تناسب بسیار زیبایی ساخته است.
حوض، شنا، غرق: مراعات نظیر

_بیت چهارم: مراعات نظیر بین واژه‌های (درد)؛ (دوا). نفس هم می‌تواند به مفهوم دعا باشد که بی‌ارتباط با بیماری و دوا و درمان نیست.

_بیت پنجم: پرش ضمیر است. ضمیر متصل (ش) از واژه‌ی (حاصل) به واژه‌ی (ره) چسبیده است. (توضیح بیشتر در دستور تاریخی).

_بیت ششم: مختصر بگویم: تلمیح زیبایی دارد به رقص سما. عذرخواهم که فعلا در این مقال، مجال توضیح نیست.

_بیت هفتم: چشم و بیماری معمولا در اشعار مراعات نظیر دارند؛ زیرا بیماری چشم، به مفهوم خماری چشم است؛ اما شما خیلی ظریفانه گفته‌اید: چشم تو بیمارم کرد. در این مفهوم می‌تواند ایهام تناسب باشد.
چشم زخم زدن: کنایه از آسیب رساندن.
زخم و بیماری و بلا نیز مراعات نظیر.

_ در بیت هشتم: واژه‌های (کافر و خرابات) مراعات نظیر.

نیز واژه‌های (سجده، عفو، دعا) مراعات نظیر.

و واژه‌های گروه اول (کافر و خرابات) با واژه‌های گروه دوم (سجده، عفو، دعا) آرایه‌ی تضاد دارد.

بسرایید به مهر همواره در اوج!