تنها

مرا در خلوتم تنها گذارید
به روی این دل من پا گذارید
غم
غمم یک لحظه نگذارد دل دیوانه ام تنها 
خدارا مرحبا بر غم که شد مهمان ناخوانده
کنج قفس
یا از این خانه برو یا که بگیر جان مرا
منکه هر لحظه در این کنج قفس میمیرم
عاشق شوریده
شام ویرانه مرا تا کی تو ویران میکنی 
بس کن آخر تو حیا کن عاشق شوریده حال
عاشق
دل از کف داده ام اما ندادم جان من عاشق
تمام روزو شبها را در این ویرانه جان دادم
نغمه
نغمه و ساز و نوا را ببرید از اینجا
نای نی دارم و بانک جرسم سوخته است
حسرت
داغ و حسرت بدل خسته ی من داده ای اندر قفسم
باز کن قفل قفس را که رها کردن من آسان است
آتش
فلک با ما چه کردی وای برتو
زدی آتش ز بنیان خانه ی دل
فلک
فلک با ما نسازد ما بسازیم
که غم خشت بنای این دل ما است
تقدیر
دست تقدیر چنان بر سرمن کوفت که دلم
عمری اندر قفسش مرده به ظاهر زنده