صیاد

چه سازوم دل! زدست جور صیاد

که برده آشیونو داده بر باد

چو کولی می روم منزل به منزل

شدم مجنون لیلا برده از یاد

شمع

به شمع گفتوم غموم رو سوخت امشو

جهانی رو که او افروخت امشو

پشیمون کرد موره از گفته خیش

دوچشمونشو بر مو دوخت امشو



مرغ



بیا ای مرغ خوش الحون بوخون تو

بیا بی دونه سر گردون بوخون تو

چه سازوم با غم تو مو خدایا

بیا در کنج این زندون بوخون تو



سوتک

بسازوم سوتکی ار نای این دل

که سوز ساز او آوای این دل

چو از دردو غم و داغو فراقو

نوازوم مو که حالا جای این دل