شنبه ۳ آذر
|
دفاتر شعر سیده نسترن طالب زاده
آخرین اشعار ناب سیده نسترن طالب زاده
|
قبل از بهار کشتهای چای
پیش از از بلوغ دماغه های نور
عصری میان خوابهای مختوم، گم شدی
و پروازهای من چکید
بر دهان کوچکی که نتهای مه آلود معبدی نوست ،
و به خط معبر بیدریغ شریعت، که در تو تکرار میشود
گم میشوی در من، در سرخسی که بغض را به سکوت یله میکند،
تا عطر گس نارنجستانها را در باد بپراکند
و با آوار مزارع پنبه بیامیزد
در هاله ی غم انگیز حضور تو،
در کهکشانهای کبود انگشتری کهن فرو میریزم
و بارانی که، قهقرای آبستن حیاتست
،با سرامد صامت تبدار شیشه و شمع
بیگانه وار لحنی از تو، در واپسین بلوز سر میرود
و رنگها را به هم میریزد، در قلمروهای اریب اندام هر آهنگ
پرسه میزند،
بی حجم
بی آوا
تمام دیوارهایی که بعد از ما کوچ خواهند کرد، به آواز اندوه بار تو میماند
لایه های شرم، پس از نخستین عبور،
از رواق آهو به لمحه ی سیاهی که در انعکاس چشمان تو تعبیر میشود، بنگر
خواهم سپرد دگر بار شعری مفرط، به سایه روشنای شب
تا در ییلاقیترین سرزمین سپید،،، به انتظارت نشسته باشم..
|