ایران قدیم

بسمه تعالی

یک زمانی مردم ایران زمین

بهترین  بودند در توحیـد و یقین

آنقدر علم  بود  در ایران مـا

که سراسر جهـل رفت از این سرا

گر چه با زور و ستیـز وجنگ تن

دین اسلام آمـدی اندر وطـن

شد وطن یک شهر پر مهر و صفا

دور گشت از مردمان جور و جفا

دیر نگـذشتی که دین اندر دیار

قلبها را سبز کردی چون بهار

شد وطن در صدق و ایمان راستین

در شجاعت کوه سخت و آهنین

علم و ایمان شد به ایران آشکار

پر ز احسان و وفا شد این دیار

گفت احمـد خواجه و سردار دین

بشنوید  ای  مـردم  ایران زمین

در ثریا گـر که دانش بود و علم

مردم ایران به تحقیق و به حلم

می رسیدند سوی  آن  اندر جهـان

علم از آنها نبودی بر نهان

عالمان بسیار بودند این بدان

در دیار ما پر از نام و نشان

در علو م دین امـام مسلمین 

بود غـزالی به دانش بهتـرین

حافظ و سعـدی ومولانای روم 

اهل شعر و شاعری در مرز و بوم

برترین اشعار از آنهاست در جهان

بهتر از آنها ندید دور و زمـان

بو  علی سینا چه  خوش  بودی طبیب

عـالمی  فرزانـه  بود  در این  نشیب

در   نجوم   و  در  فلک  خیـام بود

گوی سبقت از همـه عـالم ربود

لیک امروزه ببین اندر وطـن

مردمـان دشمن بگشتنـد تن به تن

هر کسی دنبال پست است ومقام

آدمیت رفته از مـردم تمـام

علم دین دیگر غریب و بی کس است

مردمان گویند که دیگر دین بس است

دین از بهـر قدیمـان بود و بس

کس ز دین دیگر نگویـد یک نفس

لیک ای مردم بدانیـد که خـدا 

برسر جـای خود است و بر بقـا

دین او تا روز محشـر باشـد این

گرچه این مـردم نخواهند شرع ودین

دین از  بهـر  شنـاخت  کردگار

سوی این   عالـم  بگشتی   بر  قـرار

علم دین اخبار غیب است ای جوان

دین سخنهـا دارد از راز  جهـان

علم دین بالاتر است از آب و گل

دین  سخـن گویـد  ز سرُّ و  راز  دل

علم دنیا کافی دنیای مـاست

لیـک  دنیـا رفتنی و برفنـاست

علم خواهی سوی قرآن رو که آن

بهترین علمست است اندر این جهان

سوی دین آییـد ای ایرانیـان

تا به پیروزی رسید اندر جهان

شعرازرشادعقیلی