بر زخم کهنه مرهم تریاک هم کم است

دیگر برای پاک شدن خاک هم کم است
بر زخم کهنه مرهم تریاک هم کم است

دیگر برای خاطره های طلوع صبح
یک عمر یاد پهنه ی افلاک هم کم است

اینجا نشان گیو و تهمتن خیالی است
حرف حساب و آدم بی باک هم کم است

گویی به گوش ناشنوای زمان ما
آهنگ رعد و پیله ی پژواک هم کم است

انگار جنس ناس به «بل هم اضل» رسید
یعنی که وهم، قالب و ادراک هم کم است

وقتی برای ماندن بر پای راستی
زنجیر و بند و تسمه و فتراک هم کم است

باید به حال زار زمان زار زد ولی
افسوس اینکه دیده ی نمناک هم کم است