غم این خفته چند....

غم تو بر در این خانه چنان میکوبد که درم میشکند
شوق پرواز به مهتاب به ماه در تمنای پرم میشکند
سوز و سرماست که جاری شده در خون و رگم
طاقتِ ساکتِ خونین جگرم میشکند
موج در موج هوا زمزمه مرگ و غم است
رعد و برق ساکتِ افسرده شبم میشکند
هیچکس نیست که فریاد رسم باشد و حیف
بغض فریاد در این کالبد پر شررم میشکند
جسدم جعبه پر قفلِ فراغ و آه است
قفل این جعبه اگر من بپرم میشکند
چشم من کوه پر از سنگِ نیاز است و خیال
ناز چشم تو مثال شیشه که اگر من بخرم میشکند 
پیشتر بیشتر اندیشه دلدادگیم بود به تو
دلبر دلداده دل بیتاب تو را گر ببرم میشکند
( نیست یکدم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته چند خواب در چشم ترم میشکند)
به یاد نیما یوشیج