جدایی تا مرگ

رنگِه خون گرفته انگار

رگِ التماسه دستاش

توی فصلِ زردِ پاییز

جای پای انتظارش

میونِ دو راهی مونده

اون پر از خاطرۀ بد

کولِه بار آبروشو

پایِ بی کسیش نشونده

میونِ موندن و رفتن

برای رهایی ازدرد

دستِ سرنوشته خونده

حالاشب دوباره اومد

همه خاطراتِ تلخُ

تهِ زندگیش کشونده

امٌا اون نگاهِ خیرش

از چشات گذشت و گم شد

شایدم به قصه ها رفت

شبِ سردِ اشک و بارون

غمِ تلخِ رفتنت، ستاره

چشمِ انتظاروکور کرد.