آب نیسان
باخون دل نوشتم بابرگ گل سرشتم
چشم ازطلب بگردان آگه زسرنوشتم
هنگام بادوخیزان درفصل برگ ریزان
سوسوی ماه تابان سرو وچناروبیدان
عمری دگر نشاید من در هوای باران
گوچرخ رابگردان سوی وصال یاران
چشمان خیس وزاران دردشتهاچوکیسان
زنبورهاوجیران انگور وآب نیسان
درخاک همچوموران درپوست همچوماران
یزدان به کوهساران آداب روزه داران
بیت دوم اشاره به اینکه اوج هر فصل در حقیقت شروع فصل دیگر است که مثالیست برای مراحل افرینش.
اب نیسان،بارش باران در حدود ماه اردیبهشت میباشد که برای آن دعاها و ادعیه های فراوانی نقل گردیده که علت وجود این همه توجه به این تاریخ ،بارش بر روی برگها وسبزه هاست که آن را در نظر افراد متمایز کرده و تولدی دیگر در افرینش است که با مثاله در امدن موران از خاک و ماران از پوست بیان شده .از نظر شاعر تفاوت این باران در نگرش زمین به آن هست نه نگرش باران به زمین.لذا تغییر در وجودیت میباشد نه در موجودیت که با اداب روزه داران به آن اشاره شده.