محشر جانسوز (غزل)

در غـروب یاس طوفان گشت بـرپا بـا علــــی (ع)

موج موج از دیـده خون بگریست دریا با علی (ع)

چـاه را در حسرت اشک زلالـــی تـشنـــــــه تـــر

ماه را در سینه ،غربت هـای فــــردا با علی (ع)

آسمـان نـامهـربـانــی در زمین را شاهــد است

عـــشق می نالــید آن هنگام تنـها بــا علی (ع)

در دل ظلمت، نفوس شــــهر ساکت بـــود لیـــک

محشری جـــانسوز دایـر کـرد صحرا با علی (ع)

محضــــر بشکستهْ بــا ل، انبــوهی از جنّ و ملک

در تـضـرّع دســت می بــردنــد بــالا با علی (ع)

ابر آهـــی بـود و بـاران بـر گل روی حسن (ع)

باغ ِعـــــرفان را جـلایـــی بیـش پیدا با علی (ع)

گاه بر زینب(س)نگاهی داشت گاهی برحسین(ع)

آسمان را بر زمین می دوخت زهرا (س)باعلی(ع)

پر کشید از محبس خاک پر از خون فاطمه (س)

تا کـــه آینـده چــــه خواهد گفت آیا با علی (ع)؟!

اولین مظلوم تــاریخ است بی شک مرتــضی (ع)

تازه می گـــردد دمادم سوزش ما با علی (ع)

در غـــزل نتـوان خلاصه کـــرد این غمنامــــه را

سینه ی افـلاک دارد داستـــانها بــــا علــــی (ع)

تـا ستم هست و عــــدالـت پیش نامردان اسـیر

بار محنت می کشد احساس دادا با علـــی (ع)