دروغ

به نام خدا

نگران بود خدا ،

به چه رنگی شده این واژه ، دروغ

عالمی بود ، صداقت ، تو بگو گنج سفید ، به بلندای شکوه

گوهر عشق ،

صداقت شده در حصر ، پس دیوار دروغ

محنت و رنج کشیدن ، شده عادت ، همه آه

ظلم بر عشق خدا ، زدن سیلی ظلمت ، به صداقت ، تا کی ،

این همه مهر سکوت ، بز اخوش ، سر تعظیم و ارادت ، تا کی ،

همه چون قند به زهر است ، دروغ

مگر این عشق ، وفا را به دل حسرت دنیا نبرد

بشکنید این همه زنجیر و دروغ

چو پلید است، نگویید ، نه ، نشنوید ، باز دروغ

همه در ظلم ، درستی شده مهجور ، و ریا

نگران گشته خدا ،

نزنید این همه شلاق ، به این پیکر زیبای نحیف

نکنید خاک به چشمان مروت ، به دروغ