طوفان عیان

 

کتمان عیان ها
می کاهد از انسان
تبلیغ عیان است
اندیشه کتمان
در راه شکفتن
عزمی شگرف است
جنگل همه بوده
در خاک گروگان
منکوب خزان و
مقهور زمستان
می روید از آغاز
هنگام بهاران
تاریخ چو تسبیح
می گردد از آغاز
دانه به دانه
دوران به دوران
درمان نشود سد
بر سیل خروشان
در آب غریق است
سد ساز گریزان
در فقر نشسته
بی سفره ای از نان
هرگز نشود باز 
بازیچه ایمان
ما گرچه نسیمیم
در بین درختان
از هم شدن ما
حاصل شده طوفان
ای از وزش باد
پرچم شده رقصان
وی آنکه نداری
اندیشه سامان
نیک است مدارا
با توده انسان
زیرا ابدی نیست
آرامش طوفان