آقای آتش

تقدیم به آتشنشانان قهرمان حادثه‌ی پلاسکو:

"آقای آتش"

دارد پلاکش را به گردن می‌کند یک مرد
این قهرمان پرتوان تا صبح بیدار‌ست

دلواپسی دارد که جانی در خطر باشد
بی‌سیم او آماده‌ی آژیر اخطار‌ست

در راهرو‌های دبستان خوب یادم هست
تصویر زیبایی مرا مجذوب خود می‌کرد

یک قهرمان با یک لباس سرخ و نارنجی
ذهن مرا محو نگاه خوب خود می‌کرد

از کودکی با قصه‌هایت آشنا بودم
تصنیف تو انگیزه‌ی شیرین زبانی بود

آینده را در نقش تو ترسیم می‌کردیم
اسباب بازی‌هایمان آتشنشانی بود

اجداد ما تکریم می‌کردند آتش را
پیش تو اما مردِ آتش می‌کند تعظیم

آتش گلستان می‌شود وقتی که می‌آیی
با دست‌هایت غول بحران می‌شود تسلیم

وقت خطر هرکس به فکر خویش خواهد بود
جز تو که در فکر نجات دیگران هستی

اسطوره‌ی بی‌باک من ای قهرمان سرخ
تو مایه‌ی آرامش ایرانیان هستی

این‌بار اما آتش و آوار سنگین بود
آقای آتش جان خود را در خطر انداخت

تا مردم از آسیب آتش در امان باشند
خود را در آن آوارهای شعله‌ور انداخت

بیرون نیامد از دل آتش خلیل ما
با شعله‌ها پیوست و نامش جاودانی شد

دستی تکان داد و وداع آخرش را کرد
آقای آتش پر کشید و آسمانی شد

شرمنده‌ام تشبیه زیبایی نمی‌یابم
تا با تو ای آتشنشان همتا بسازم من

اما تو خود زیباترین تشبیه خواهی بود
تا قهرمانان را به آن همتا بسازم من

رفتی ولی تندیس یادت زینت شهر است
مردم همیشه قدرتان را خوب می‌دانند

آقای آتش ؛ قهرمان بچه‌های خوب !
همواره فرزندان ایران از تو می‌خوانند

غلامعلی همایونی " شمیم"
بهمن‌ماه ۹۵