جاری ِ عشق
دیده ی من ، یَم شده ی آهِ توست
تا ابدَش ، دوخته بر راهِ توست
قلب شفق جاری ِ تو " شط نوا "
چشم به راه ، عزم ِ قدمگاهِ توست
آتش ِ حزنش خنـک از موج ِ تو
تاب و تبش ، شادیِ دلخواهِ توست
روز ِ دلم عاصی ِ تنگ ِ قفس
شب شده ی آن نَفَس ِ ماهِ توست
دستِ من از روزِ ازل شد قلم
خط به خطش بودن ِ هرگاهِ توست
روح ِ دَوان آهوی مُشک ِ قِدَم
رایحه پرداز ِ غزلگاهِ توست
*********
برای من ...
در کلامَت دقّتی افزون بدار
( عشق ) را سرلوحه ات (قانون) بدار
همچو اربابم حسین بن علی
جسم و قلب و روح را مدیون بدار
تکّه تکّه گرشد اندر راهِ حب ...
گو فدای حق و دین ... در خون بدار
صبر را بر حرب چون جوشن بپوش
رزم با ناحقّ ِ کِبر اَفیون بدار
چون سِکندر جام ِ همّت نوش لیک
آب ِ حیوان بر لبت مضمون بدار
خضرجان با دُرّ ِ حَیّ از بحر ِ عشق
حوت ِ بِریان را چنین مکنون بدار ...
از مسیرِ کینه و فردا و دی
دور شو در قامتِ اکنون بدار
قرن ها قارونِ فرجام ِ شب اند
تو طلوع را انجم ِ مقرون بدار
من من و خودخودگری را بُقچه کن
ریز در دَلوِ عبث بیرون بدار
عقل را بر عشق خادم گیر و یار
هردو را مفتونِ هم مجنون بدار
بر نَفَس های طلاخاتون ِ ذات
هر عَرَض کانونِ حب مرهون بدار
فرعون ِ فانی به غرقِ موج ِ مست
نیل ِ غم را "فرق زن" محزون بدار
چنگ و طبل و بربط و سازِ دلت
بَهرِ سنتورِ تپش موزون بدار
شرح ِ ریش ِ دل نپرسی بیش ازین
در سکوتم دیده دریاگون بدار ...