سوره های آ سما نی

طو فان  با ا شتیا ق  مرا در آ غو ش گرفت .

در ظلمت جا د ه تنها ما نده ا م .

کسی با من  نیست .

مست می شو م .

در تو  عمر م گم شده .

به دنبال مهتا ب  می گشتم .

دیو انه وار با ماه بازی کردم .

عمر من روی ما سه ها ئ .

سا حل رو یا و آ رزو مست شد .

ودر میان عشق و اندوه .

اشگهایم سو ره ها ی آسما نی را میخواند .

تا ابر ها را برگیرد گندم ها را درو کند .

و در آ ن سو ی پنجره در انتظا ر صبح بمانم .

(رقیه حبیبی 2/ 12/ 90 )