ساحل امن

باورم نیست که یک بار دگر روی تو را می بینم
تو که بودی که مرا با نگهی ساده پریشان کردی
خواستم دل بکنم از تو و آن خاطره هایت اما
آمدی عاشق خود را تو ولی باز پشیمان کردی
من که دیوانه ی چشمان توام آه خودت می دانی
در دل ساکت و افسرده ی من باز تو عصیان کردی
شاعرم کرد نگاه تو و آن چشم خیال انگیزت
تو که هستی که چنین روح مرا یکدفعه حیران کردی
ساحل امن مرا باز تو بر هم زده ای با چشمت
آمدی بار دگر قلب مرا طعمه ی طوفان کردی.