درجام می که دایره هستش در آن حباب

درجام می که دایره هستش در آن حباب
آیینه ایست که موج در آن عکسِ  آفتاب

زاهد سئوال گر کند از می مُراد چیست
مارا صفاست، درتو کدورت، بر او جواب

خون اشک ریخت چرخ بر آتش که شد کباب
معشوقه مثلِ آتش و عاشق بر او کباب

در دل کند که شوقِ خطِ اشک را  فزون
آتش بخار آورد اَر پاشَدَندش آب

بیمارِ چشمِ تو شده این دل رسان به لعل
رنجِ خُماری دارد و دارو بر او شراب

تکلیفِ جنّتم نَده در کویِ خود به دل
چون اهلِ جَنّت است که همی میدهی عذاب

می خانه ها فضولی و کردند سدِّ راه
یا رب هدایتی بکن اورا رهی صواب
(۱۸۹/۱۴۰۳/۰۷/۲۴)
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
ﺟﺎم اﻳﭽﺮﻩ ﻣِﯽ کی داﻳﺮﻩ ﺳﺎﻟﻤﯧﺶ ﺣﺒﺎب ﺁﻧﺎ،
ﺁﻳﻴﻨﻪدﻳﺮ کی ﻋﻜﺲ ﺳﺎﻟﯧﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﺁﻧﺎ.
زاهد ﺳﺆال اﺋﺪرﺳﻪ کی: « ِﻣﻴﺪن ﻧﻪدﻳﺮ ﻣُﺮاد؟»
«ﺑﻴﺰدﻩ ﺻﻔﺎدﯦﺮ، ﺁﻧﺪا کدورت!» ﺟﻮاب ﺁﻧﺎ!
ﻗﺎن ﻳﺎش ﺗﺆکوب ﻳﺎﻧﯧﻨﺪا دؤﻧﺮ ﺁﺗﺸﻴﻦ کباب،
ﻣﻌﺸﻮﻗﺎ ﺑﻨﺰر ﺁﺗﺶ و ﻋﺎﺷﻖ کباب ﺁﻧﺎ.
اﺋﻴﻠﻪر ﮐﺆﻧﯚﻟﺪﻩ اﺷﻚ ﺧﻄﻴﻦ ُﺷﻮﻗﻮﻧﻮ ﻓﺰون،
اۏددان ﭼﯧﺨﺎر ﺑﺨﺎر، ﺳﺎﭼﯧﻠﺪﯦﻘﺠﺎ ﺁب ﺁﻧﺎ.
 ﭼﺸﻤﻴﻦ ﻣﺮﻳﻀﯽ اۏﻟﺪو ﮐﺆﻧﯚل، ﻟﻌﻠﻴﻨﻪ ﻳﺌﺘﻴﺮ،
رﻧﺞ ُﺧﻤﺎرﻩ دۆﺷﺪۆ، دوادﯦﺮ ﺷﺮاب ﺁﻧﺎ.
ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺟﻨّﺖ اﺋﻴﻠﻪﻣﻪ، کوﻳﻮﻧﺪا ﮐﺆﻧﻠﯚﻣﻪ،
ﭼﻮن ﺟﻨّﺖ اهلی دﻳﺮ ﻧﻪ وﺋﺮﻳﺮﺳﻦ ﻋﺬاب ﺁﻧﺎ؟
ﻣﺴﺪوددور ﻓﻀﻮﻟﻲﻳﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪﻟﺮ ﻳۏﻟﻮ،
ﻳﺎرب هداﻳﺖ اﺋﻴﻠﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺻﻮاب ﺁﻧﺎ!