توهمی عاشقانه

توهم عشق
....
هنوز
پیش چشم خیال
به دنبال تو می گردم...
...
از شاد کامی
که سزاوارش بود
خبری نمی رسید
بر سایه روشن ساحل
به هنگام سماع
دوقطره خون چکید از غزل م
ماسه های مجنون خود را به موج دادند
--
آسمان هم
با همه ی زیبایی اش
خالی
ازعنصر درام نبود
--
در آغوش ماه
خوابم
دریا را آرام
و
صورتی گنگ
پندارم را کند کرد
--
هر گز
چنان شوکتی از ماه
با پوستی برشته
ندیده بودم
که جان ام !
یک دل شد
تن ام !
دست خوش زوال...
-
کنج لبهایش
بالا که می رفت
برق لذت
پیشانی اش را روشن
و برجستگی اندام حسی اش را
نمایان تر می کرد
-
امواج رنگی چشمانش
با صلا بتی بیرحمانه
حضور هر نگاهی را
به رنگین کمان پیوند می زد
-
عطری نا شناخته
از برازندگی زنانه اش
به بیرون که می تراوید
یالهایش در باد
شیهه کنان
رعشه را
در پندار هر اهلی دلی
لغزان می کرد
-
سنجاق طلا نمایی با چند پولک خنذر پنذر
در روسری شندر پندرش فرو کرده بود
گویی که
بیضی زیبای چهره اش را
عاشقانه می فشرد !
-
نفس نفس
زدن هایش
با نبض ام مدارا می کرد
و مدام شگفتی را دامن می زد
تکان پلکهایش
چون پرنده ای زخمی
کمی سنگین می جنبید
ودر ژرفای
نی نی لب هایش
تیکی نمکین
نمایان می شد
--
با این همه
معشوقه را
مرده ای دیدم
در کومه ای سوگوار
که بر مخزن شالی
شعر نشا می کرد!
------
صُبی