نق

سلام و عرض ادب جناب داودیان
احساستان زیباست.
شاگردی هستم پی جوی دانش از محضر اساتید
چندی ست افتخار دارم و شما را می خوانم.
اندیشه هایتان ژرف و زیباست.
اما فکر میکنم قالب بیان آن را هنوز نیافته اید.

یک مجسمه ی زیبا را در نظر بگیرید.......... زیبایی آن محصول دو چیز است:
1-قالب موزون مناسب و زیبا
2-جنس و ماهیت مواد سازنده اش

اندیشه های ما هم هر چه قدر زیبا و شگرف باشند ، باز هم تا زمانی که در قالب متناسب خودشان،ریخته نشوند ،حاصل شاهکار نمیشود.
شما مورد اول را دارید .اگر با پشتکار آن را در چارچوب اصول کلاسیک قرار دهید،بی نظیر خواهد شد.

استخوان بندی شعر کلاسیک ما دو چیز است،وزن و قافیه.

یادگیری قافیه که زیاد سخت نیست.
برای وزن هم کافیست در اوایل کار آن را به صورت سماعی نگه دارید.
دقیقا مثل وقتی که در جشنها ریتم یک آهنگ را با دست زدن حفظ می کنید.
وقتی شعر را سرودید آن را ریتمیک و با ضرباهنگ خودش بخوانید.آن وقت تمام ایراد ها برایتان هویدا می شود و همان لحظه اصلاحش خواهید کرد.
(کارگاه های آموزشی اساتید این محفل هم بسیار راهگشاست.)

در ادامه و در صورت تسلط بر اوزان به صورت سماعی،کتب زیادی برای یادگیری اصول عروض هست.مثل کتاب عروض و قافیه ی دکتر شمیسا

جسارت بنده را ببخشید.
عرایضم من باب باز گوی تجربیات و تبادل نظر بود.

پاینده باشید