پا یا ن سا ل

صدا ی پر ند ه ها سکوت سنگین شب را می شکند .

بها ر د ر میا ن کلما ت جو ا نه  زد ه بود .

بر ا ی تو که ا ز همه به بها ر نز د یکتر ی .

سا ل به پا یا ن می رسد .

بر فها آ ب میشو ند .

و آ فتا ب آ و ا ز می خو ا ند .

د ر را به ر و ی بها ر مبند .

د ر با غچه قلبت چند شا خه گل عشق بکا ر .

د و ست دارم ا و لین نسیم ی بها ری را به تو تقد یم کنم .

(رقیه حبیبی 10/ 12/ 90 )