طلوع

همین دستی که سردِ

همین چشمی که خیسِ

همین پاهای خستهِ

همین قلب شکستهِ

دوباره جون میگیرهِ تازه میشهِ

دوباره با شبُ ماه

پُراز دلواژه میشه

یه روزی دیوِ قصه

فراری میشه میره

رها میشه دلی که

 توی قفس اسیره

یه روز میاد که دیر نیست

واسه بهم رسیدن

گذشتن از سیاهی

طلوع صبحُ دیدن

اگه دست منو تو

تو دست هم بمونه

اگه دلا دوباره

از آزادی بخونه

میشه ریشه دیوُ

از انتها تبر زد

میشه یه روزِتازه

یه روزِخوش رقم زد