خانه ام اینجاست

آشنا بودم و اکنون ولی بیگانه ام

گفتم و می گویم که من دیوانه ام

عمرم به پای چه رفت ، بی حاصل

خجل  از گفته های بی شرمانه ام

از معصیت در فرارم و در دامش گرفتار

به این جا آمدم ولی هنوز  بی خانه ام

هیچ ندارم دگر جز این دل عاشق

رهگذری هم ناله نمی کند بر ویرانه ام

ای داد چه کنم نمی رسد فریادم به کس

تو بیا تا روم از حال بگذار سر برشانه ام

بنگر مرا یا رب درین غربت و تنهایی

اینک خار شدم و بی سرو سامانه ام

نیامد برم حبیبی کاش آید یک طبیبی

تا شفا دهد از مهر،این درد جانانه ام

دنیا به چشمانم زیباست ولی افسوس

گَردِ تنهایی نشسته است بر کاشانه ام

روزی به شعر گفتم تو بیا مرا نو کن

من همانم ، همانی که هنوز شاهانه ام

یا علی مدد

11/10/90ساعت 11 شب