تقدیم به روان پاک"راست قامتانتاریخ"
"گواه شرافت"
به پا برخاسته، تعظیم بنما بر مقامش
که ناموس وطن پر شوکت از جانِ گرامش
دلاور مردمانی پاک طینت، جانِ برکف
شرف دادند بر هستی و بر موجودِ اشرف
شرافت را به اعلای مقام خود رساندند
وَ خونِ خود به خاکِ پاک ایرانم فشاندند
که بذری همچو مردان خدا روید در اینجا
بماند دین و ایمان و وطن همواره برپا
وطن بر پا-دوباره- گشته در دنیا،سرافراز
چه جوش آورده خونِ غیرت-از آنها-زِما باز
زِ عشقِ رب کبوتر گشته و پرواز کردند
فراتر از شجاعت عزمِ خود را ساز کردند
وَ سر دادند آوازِ رهایی با کرامت
به گوشِ مردمان بنواخته سازِ شهامت
به قامت-همچو سروی- راست قامت ایستادند
وَ رعبی بر قلوبِ دشمنِ ایران نهادند
چه شاهد گشته بر حقّانیت از سرزمینم
زِ خاکِ پاکشان مُهری بسایم بر جبینم
چنین بر تارکِ تاریخ گشته جاوِدانه
گواهِ رادمردی گشته در بطنِ زمانه
ببخشیدند ارجی را دگرباره -شهادت-
وَ مردی را شرافت باز بخشیده -به عادت-
که عادت بوده از مردِ خدا، بی ادّعایی
زِ پاکی، گم شدن-خاموشِ گویا- در رهایی
معطّر خاکِ ما گردیده از خونش-وَ رنگین!-
وراثت آمده بر دوش ما از او -چه سنگین-
حمیدرفیعی راد(کوروش)