هذیان

یادت دوباره موجب هذیان من شده
آهی  مقیمِ  سینه ی سوزان  من شده
آهی که ترسِ‌گریه مسیرش گرفته‌است
این  بغضِ داغ  ،  قاتل پنهان من شده
دزدیدم از تنورِ تو یک قرصِ نانِ عشق
یک‌لقمه حسرت‌است که تاوان من شده
دندان  من شکست  و  زبانم کباب  شد
یک سنگ  داغ ، همسفرِ  نانِ  من  شده
هم از تو می گریزم و هم عاشقم هنوز
خوف و رجای عشقِ‌تو بحران من شده
از بس که خیره مانده نگاهم به راه تو
لرزان و خسته قامتِ مژگان من شده
ترسیده‌ام من از تو که بودی پناه من!
گرگی گرسنه همدم چوپانِ من شده​