بانوی غم دیده

سلام ای بانوی غم دیده ام

از لبت جز یاد خدا نشنیده ام

غصه ها داری به دلت بسیاری

باید ظالمان دست خدا بسپاری

غیر خدا نیست مرهم دردان

بانوی من تویی مرد مردان

آمار نامردی چه بی شمارست

همه زندگی خزان بی بهارست

دل تو خسته ز این درد شده

آتش مهر تو دگر سرد شده

هر شب و هر روز در ت****

تا که محتاج هر بنده نباشی

من که یکی از هزارم چه بگویم

در حل مشکلت راه چه بجویم

غیر آن که کنم تو را نوازش

دعوت بکنم تو را به سازش

باید که با خوب و بد بسازی

در جنگ زندگی خود را نبازی

من همانند پسر باشم کنارت

تا همیشه بمانم در جوارت

تقدیر برای تو این چنین خواست

غصه نخور هرگز،خدا با ماست

محمد رضا لطفعلی آینه (دل نواز)

21/11/90 ساعت 12 شب

این سروده تقدیمی است نا چیز به عمه ی عزیزم

و از صمیم قلب امیدوارم همیشه لبش خندان باشد

یا حق