ای خوشا

سلابرادرم بزرگوارم
شعری بااحساس بود بامایه هایی ازحکمت وعرفان
درواقع معانی بلندی درشعرتون نهفته است وشاعرداره دردل می کنه بامخاطب خودش
اما بااجازه تون به نکاتی هم برای همفکری بیشتراشاره می کنم
شعرعلاوه براینکه معنای خوبی باید داشته باشه واندیشه ی پشتش محکم باشه باید تصویرسازی هم داشته باشه وشاعربتونه حرفش را درواقع اراسته وپیراسته کنه تاازیه متن ساده دربیاد وشکل شعربه خودش بگیره ودرشعر کلاسیک علاوه براین باید وزن واهنگ وقافیه وردیف شعرهم درست باشه ودرواقع ظرف شعروقالبش هم زیباسازی شه باتوجه به این تعریف این شعردرواقع چند بیت آهنگینه که فاقد ارایه های ادبی است وفقط یک نظم ساده است من دراین شعرتصویرخاصی ندیدم
یک شخص معمولی رانگاه کنید وقتی صبح می شود
می گوید صبح شد خورشید بیرون امد
ولی یک شاعرمی گوید گل خورشید شکفت
ویا دخترخورشید خندید درواقع ازحالت یک حرف معمولی وساده بیرون میاردش وبهش تصویرمی بخشد واین همان تفاوت بین شعرو نثروحرفه
علاوه براین قافیه های شعرهم درست نیست
وباید تصحیح شه
ووزن هم کلن بهم ریخته است وبیشترابیات لغزش وزنی دارند
باتوجه به بیت اغازین
همان بیت اول مصراع دومش چند هجاکم داره والی اخر
باید به دست حسابی به سرو روی شعربکشید
البته ببخشید جسارتم رو من خودم شاگردی بیش نیستم
ودراشعارهمه ی ما ازااینگونه مشکلات بودن وهست ودرست میشه
موفق باشید