آواز خاموش من...

سکوت خاموشم دوباره آواز می خواند و

گم میشود در هیاهوی این دنیا

این جا زمین است

دور است از آن بالا !

دور است از صفا و دلتنگی ٬ دور است از انسان

این جا همان جاییست

که  ُ ُبوی سیگار می دهند همه و

زود تر از خودت به مقصد می رسد

دود سیگارت ... ُ ُ

راستی

مقصد تو کجاست ؟

 ُ ُُتو ُ ُ؟

واژه ی غریبی ست برای من

تنهاییم ادامه دارد و نمیدانم !

مردی برای نبرد نیست و جایی برای زنان ندارید!؟

در این دنیای بی پروای تنهایی؟

بس است دیگر این همه.....

دوباره سکوت می کنم

ماهم می نشینیم و نظاره میکنیم

مردان این دنیا و سنگی دلها را...

ُ ُ حوا نباش ای زن!

آدمی دیگر در این دنیا پیدا نمی شود و

انسانی دیگر آدم نمیشود... ُ ُ