زمانه

گفتم که ترسم این یار گبرو مسیح و ترسا

نشناسد و مراهم راهی کند به صحرا

گفتا برو زترس مجنون شدن نمانی

شیون و مرگ یکبار دل را بزن به دریا

گفتم اگر زمانه روی خوشی ندادم

گفتا که کس ندیده روی خوشی زدنیا

گفتم اگر کند داد رسوا شوم به عالم

گفتا درآب بنگر تا خود شوی هویدا

گفتم که دل خسته ام امروز کن معافم

گفتا که کار امروز چون میشود به فردا

گفتم به شهر رفتم اما ندیدمش باز

گفتا به دل نگاهی تا جان شود هویدا

گفتم که هرچه کردم راز جهان نگفتند

گفتا که این زمانه با عشق شد گوارا

گفتم عجب که واثق تنها ولی غزل خوان؟