... در آن لحظہ کہ خورشـید از پس پرده تو را دزدانہ مےپایـد
و گہ با پرتو دستے تو را از خواب مےگیرد
ز حسرت این میان خواند کسے آهستہ زیر لب :
" بہ رویت جامہی خورشـید
چہ بے اندازه مےآیـد "
تو در خوابے نمےدانے
پریشان گشتہ اینکـ بیدک مجنون
چو عطرت را نسیم ،آشفتہگیسو مےبرد هر سو
هوایت کرده گندمزار
تمنا مےکند آغوشگرمت را تن تبدار صحراها
سلامت مےکند صبح و سلامت مےکند شبنم
صدایت مےزند رود و صدایت مےزند هر کوه
تو را خواهد پس از بارش نگاه ابرک تنها
تو را خواند بہ خود دریا
پس از هر مشت بر ساحل
... تو مےآیے بہ ایوان و گریزد سایہے اندوه
دو چشم پنجره خیره، بہ رقص آب و آئینـہ
چہ غوغایے بہ پا گشتہ میان ماهیان اینکـ
بہ گرد خانہ پیچیده ز شوقت ساقہے پیچکـ
امیدے تازه مےبارد
خیابان ،کوچہ پس کوچہ، بہ دالانهاے تو در تو
زلال جام لبخندت زداید خستگے از دل
... ستاره مےرسد از راه
که سازد نغمہاے تازه
گل صد بوسہ مےکارد بہ روے گونہهایت ماه
دوباره خواب مےریزد
بہ چشمان سیاهت شب
تو را آغوش مےگیرد
خیالی خام و بےحاصل...