رقص در مهتاب

هو معکم، اینما کنتم

زير تاريكي شب، ديدن مهتاب قشنگ است،
چه باک، چه خيالی، من اگر بال ندارم،
حس پرواز كه هست، حس پرواز قشنگ است.
قلم و دفتر شعرم، همه را باد ربود،
باد در مزرعه پیچیده ببینید، رقص ژوليده ی پوشال چه زیباست!
در و ديوار اگر همدم تنهایی توست،
نمنم اشک از آن ابر گهربار قشنگ است.

با همه مهر بورز ، به كسي كينه نگير ،
صاف و بی شیله و بی پیله دل زار قشنگ است،
به خدا .. دل پر مهر قشنگ است.
به سرانگشت نوازشگر دوست،
بوسه ی خار قشنگ است.
لحظه واقعه نیز،
بوسه بر خاک در آن حالت افگار قشنگ است.

بفشاريد به آغوش محبت،
پدر و مادر و فرزند، و زن و شوهر خود را،
یار دیرین و معلم، آشنا یا که غریبه،
به خدا گرمي آغوش تو این بار قشنگ است.

چشم می باید ازین پس که بشوییم، که بینیم،
هر آن چیز در این دور و بر از ریز و درشتش،
همه زیبا و قشنگ است.
ببینيد چه گنجشك قشنگ است،
چه پروانه قشنگ است.
و موری که چنان بار سترگی بگرفته به دهانش،
همان دانه گندم چه قشنگ است!
در این دشت و دمن زاغ سياهي که زند پر ،
وسط پهنه ی آبیه فضا چرخ زنان،
شیرجه و پشتک و وارو .. چقدر زاغ قشنگ است.

نسترن، ياس، اقاقی، گل شب بو ، گل مریم، گل نیلوفر پیچان.. خدا.. وای ببین لاله چه زیبا و قشنگ است.

همه جا شاد چو مستان و به قهقاه بخنديد،
به همنوع و به هر نوعه وجود عشق بورزيد،
همانا سينه ی باز و پر از عشق قشنگ است و بویژه،
هر كجا ياد خدا، نام خدا هست، خدا هست،
هر آنجا که خدا هست قشنگ است.