زبان حال امام زمان (ع) درسوگ شهادت پدرشان امام حسن عسکری(ع)
ققنوس ...
بی نَفَس پشتِ درِ توحید من بنشسته ام
از شرابِ انتظاری مستم و لب بسته ام
دلپریشان تر ز من ... بی تو ... منم ؛من ؛ بیقرار
آه... در تاریکخانه ... سردجانی خسته ام
جانِ من ! بابای من ! خار از گلویم رَد شده ...
قلبی از حسّ ِ غریبی ... "تب تپش" پیوسته ام
امشبم را چوون تصور داری آخر روحِ عشق !
آی.... مهدی بی حسن ؟... دُرّ ِ صدف بشکسته ام
بر یتیمی های صدقرنم بگو بابا علاج ؟ !
سنگِ خاراهای سنگین ... دوشِ روحم بسته ام
گرچه دنیا آن پلنگِ خام اندیش ... آزماه !
صبر_ من گشته تبر ... شاخِ طمع بشکسته ام
صخره پیمایِ شفق بین آهوی چشمانِ من
آه بابا بی تو شب پیما رهِ مُغ ... خسته ام
رفتی و پروانه ام ....تنها و در جمعِ جهان
هر شب از حزنِ عروجت شمع را پربسته ام
صبح ها ققنوسم از خاکسترش برخاسته
باز بابا در پی ات پرواز را دل بسته ام .....
اللهم صل علی محمد و آل محمدوعجل فرجهم
بداهه ....... ۱۳۹۵/۹/۱۶ ه. ش