هر نیمه شب گلها پژمرده می شوند

دسته دسته

با گلبرگ های پلاسیده

- سیاه

می رویند

در بستر خیس پیاده روها

-           گاه

که آسمان دلگیر است -

مردمی که با نسیم

این سو به آن سو و

آن سو به این سو

چون خس و خار

بی هیچ امیدی

بی هیچ آرزوئی

می روند و

گاه دل

گاه نگاه

به هم می سایند

و لبخند فحش می دهندو

چیزی نظیر عشق می جوند و تف می کنند

وهرچه غروب تر می شود

بیشتر گلبرگهایشان را

باد می دهند

*

 نیمه شب

سایه هاشان را

جوانه می زند