مجنون عاقل است

دل به سامانی رساندن سخت کاری مشکل است
شمع جان را تابش اینجا عین ترک محفل است

از خمیر جان ما هر دست نقشی تازه خواست
بیش از این کس را توقع کی از این آب و گل است؟

رو ی خوش ما بر نیاز دل نشان نا داده ایم
ورنه این بی شرم هر مویش به سویی سائل است

بوی گند هر عرق گوید ز پوچی های جهد
عطر استغنا بُود از آن ِ آنکه کاهل است

زیر پا چون آب باشد جهد و کوشش ابلهیست
مردگان بر روی آب و جهد اینجا قاتل است

در تکاپو در دل دریا بدان مقصد کجاست
هرکجا گشتی رها از این تکاپو ساحل است

نیست در ذهنم دگر تشویشی از حالات دل
مغز را بشکاف و خود بین که در آنجا هم دل است

دست بردار از طلبها وُ تمایلهای خویش
سایه افزون میکنی آنجا که قامت مایل است

شعله ی جانم رها کی کرد تا کامل نسوخت
جز به خاکستر مهار شعله اینجا مشکل است

تا که شد حاصل رضا اینجا طمع ها کشته ایم
عقل کش تا خویش دریابی که مجنون عاقل است