کنار ِ حوض ...
به هر سراب راهه ی نه زَمزَمان ِ بی کسی ...
ندای هاجَرین ِ یَم...چکان به لوح ِ رُخ بس ی
غزل که نی نواز ِ شاد ... دَوان غزاله از دلم
سپیدِ بالباز ِ عشق ... به شاخ ِ مَثنوی هِلَم
شکست جام ِ فاصله ... به سنگِ اشکِ حکّ ِ مِهر
غروب ... دُردِ خونی اش ... بریخت دورق ِ سپهر
فضای پولَکی کشید ... بَرَش (حریر) پَرده ای
نَفَس سروده ی صَبا ... به روح ِ زخم خورده ای
جهان ...هبوطِ مَحوها... کنار ِ مَحض ِ بودن ات
زمان...صعودِ وَقف ها...ز حِسّ ِ پَر گشودن ات
امام ِ هر حضور ِ ناب...به بُغض ِ هرعطش تو آب
محرّم است...باز هم ... به آسمان ِ دل بتاب
ببین که کودکحَسرَتَم...کنار ِ حوض ِ فوز ِ مُشک
نشسته نی بر آب زد...ز ِ لَیتَنی گلوی خُشک
که عطر ِ تو شنیده است... ز ِ أنجُمان ِ آب ریز
شمرده یک به یک نَفَس ... شفای یاحُسین خیز
پی نوشت:
شبی که غصه ها شادند.....
به روزِ ابرها تیره ................
تو را می خواهم ای ماهم .....
سپهرِ دیده دلگیره
بیا دریا شو بر چشمم
قدم بر دیدگانم نِه
تو مهمانم شو و من ... تو
که جان را عشق تقدیره
بهشتی تو چو پاییزان
بباری برگ برگ از دل
چکامه شورها جاری
بسازی سازِ دیرینه
نوازی تو بخوانم من
ز پاییز و غروب و آه
ز دلتنگی ... بلا و کرب
ز داغِ طف....خزان سیره
سلام زینب ... درود بر قلبِ آیینه
مَشکِ عبّاس به تیر آغشته
دل ِ او بین که شکست ... آهسته
صَلَّ اللهُ علی أباعَبدالله الحُسَین و آباءه و أولاده و أهل بیته و أصحابه أجمعین وَ یا لَیتَنی کُنتُ مَعَهُم فَأفوزُ فوزاً عَظیماً ... .
یااباعبدالله (ع)...